Πηγή – To φράγμα που στοίχειωσε – Ecocrete: Το βήμα των οικολογικών και περιβαλλοντικών ομάδων της Κρήτης
Όλοι μιλούσαν κάποτε για το Φράγμα των Ποταμών. Θα ξεδιψούσε το Ρέθυμνο, θα άρδευε τις καλλιέργειες στον Αδελιανό Κάμπο, θα πότιζε το γκαζόν των ξενοδοχείων και τους κήπους των νεόδμητων επαύλεων και θα περίσσευε και νερό για ένα, δύο ή και περισσότερα γήπεδα γκολφ. Ποτέ πια το νερό δεν θα ήταν ο «περιοριστικός παράγων» που θα φρέναρε την άνευ ορίων ανάπτυξη στο Ρέθυμνο.
Τώρα σιωπή. Κανείς δεν μιλά πια γι’ αυτό και για το λαμπρό μέλλον που θα ανέτειλε για το Ρέθυμνο, όταν θα άνοιγαν οι κρουνοί του φράγματος. Πώς και ένα τέτοιο θέμα δεν δονεί πια το θυμικό των συμπολιτών μας; Πώς και δεν περιλαμβάνεται στην προεκλογική φαρέτρα των πολιτευτών που θα ζητήσουν εντός ολίγου την ψήφο μας; Εξαίρεση αποτελεί το προεκλογικό φυλλάδιο που εξέδωσε ο συνδυασμός του κ. Παπαδάκη για την Νομαρχία. Λέει το φυλλάδιο ότι το Φράγμα θα τελειώσει. Δεν λέει, βέβαια, πότε.
Και ορθώς, γιατί το Φράγμα των Ποταμών έχει στην ουσία βρυκολακιάσει. Περισσότερο νεκρό παρά ζωντανό, στοιχειώνει με τον άψυχο όγκο του την είσοδο στην κοιλάδα του Αμαρίου. Πολιτικά, το Φράγμα των Ποταμών, μοιάζει να είναι τόσο νεκρό, όσο μια ψόφια γάτα. Κανείς δεν πιστεύει ότι θα πιει νερό από αυτό σύντομα και λίγοι θα αποτολμούσαν προβλέψεις. Το πιθανότερο είναι να δούμε πολλούς ακόμη δημάρχους και νομάρχες να έρχονται και να παρέχονται, χωρίς σταγόνα νερού να φτάσει στο Ρέθυμνο από το Φράγμα; Άρα γιατί να μας απασχολεί, εκλογές μάλιστα που έρχονται;
Μας απασχολεί για δύο λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι οι περισσότεροι από τους εμπνευστές του ατυχούς Φράγματος ζητούν ξανά την ψήφο μας. Ο δεύτερος είναι ότι το Φράγμα των Ποταμών πρέπει κάποτε να τελειώσει. Έχει κοστίσει πολύ ακριβά και έχει προκαλέσει μεγάλη αλλοίωση στο περιβάλλον για να εγκαταλειφθεί σήμερα και να μείνει σύξυλο. Το ερώτημα είναι πώς να τελειώσει χωρίς να προκαλεί νέα περιβαλλοντικά προβλήματα και νέες αλλοιώσεις.
Δύσκολο. Και ας μη ξεχνάμε ότι περιοχή του Φράγματος έχει περιληφθεί στον κατάλογο των περιοχών Natura που το ελληνικό κράτος έχει δεσμευθεί να προστατεύει.
Σιγά τα ωά. Ας πούμε ότι η περιοχή δεν προστατευόταν. Θα ήταν τότε οι καταστροφές μεγαλύτερες; Το ερώτημα είναι προφανώς ρητορικό, η δε απάντηση, αποκαρδιωτική. Πάνω από δέκα χρόνια κατασκευάζεται το Φράγμα. Ποτέ κατά την διάρκεια αυτής της δεκαετίας, το καθεστώς προστασίας της περιοχής δεν απετέλεσε θέμα.
Τι προστασίες και κουραφέξαλα. Το περιβάλλον και η στοιχειώδης μέριμνα γι’ αυτό ήταν για τους υπεύθυνους πάντα εμπόδιο που έπρεπε με κάθε μέσο να παραμεριστεί. Τώρα περνούν τους αγωγούς που θα φέρουν κάποτε το νερό στο Ρέθυμνο. Να μη το κάνουν; Να το κάνουν, αλλά όχι έτσι.
Πάλι έρχεται στον νου μου η ίδια πικρόχολη σκέψη: τι χειρότερο θα έκαναν αν η περιοχή δεν προστατευόταν; Θα άνοιγαν φαρδύτερο δρόμο για να περνούν πιο άνετα τα χωματουργικά μηχανήματα και τα φορτηγά; Θα έριχναν τα μπάζα από την διάνοιξη του δρόμου στο ποτάμι; Θα κατέστρεφαν την παρόχθια βλάστηση, χωρίς δεύτερη σκέψη και οικολογικές αναστολές; Θα έπνιγαν την κοιλάδα σε ένα σύννεφο σκόνης για να μη μπουν στον κόπο να ψεκάσουν τον χωματόδρομο;
Μα ακριβώς αυτά κάνουν και τώρα. Η κοιλάδα πνίγεται όντως σε ένα σύννεφο σκόνης και μια καινούργια πληγή χαίνει στο τοπίο. Το κακό ήταν δυνατόν να είχε αποφευχθεί. Θα ήταν, αλλά, φευ, δεν απεφεύχθει.
Δήμος Τσαντίλης
Πηγή – To φράγμα που στοίχειωσε – Ecocrete: Το βήμα των οικολογικών και περιβαλλοντικών ομάδων της Κρήτης