Στα τέλη του Σεπτέμβρη εγκρίθηκαν, με υπογραφή του υπουργού ΥΠΕΚΑΑ κ. Μανιάτη, οι περιβαλλοντικοί όροι μιας γιγαντιαίας επένδυσης στην Κρήτη που προβλέπει την τοποθέτηση 106 ανεμογεννητριών και παράλληλα τη δημιουργία αντλησιοταμιευτήρα νερού.

Η πρόταση για το έργο έχει κατατεθεί από θυγατρική εταιρεία της Γαλλικής Εταιρείας Υδάτων (EDF) και σύμφωνα μ’ αυτήν ανεμογεννήτριες τοποθετούνται από άκρο σ’ άκρο σ’ όλο το νησί: Στα Χανιά 34 στη Σπίνα και 14 στον Πλακάκια, στο Ρέθυμνο 48 στο βουνό Τσιλίβδικα, (στο φαράγγι του Κοτσυφού) και 11 στη Λαμπινή. Ο αντλησιοταμιευτήρας θα γίνει στα Μάλλια.

Είναι προφανές από την περιγραφή ότι το προβλεπόμενο έργο είναι τεραστίων διαστάσεων και δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες της Κρήτης σε ηλεκτρικό ρεύμα. Αντίθετα εξυπηρετεί ξένα προς την Κρήτη και την Ελλάδα συμφέροντα, με το παράδοξο ότι η επένδυση επιδοτείται από το ελληνικό κράτος. Οι ανεμογεννήτριες που προβλέπει το νέο αυτό έργο έρχονται να προστεθούν στις πολλές ακόμη που ήδη τελούν υπό έγκριση για το Ρέθυμνο. Ειδικότερα στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου φαίνεται πως δεν θα απομείνει καμία κορυφογραμμή χωρίς ανεμογεννήτριες και ότι αυτές συνεπάγονται: δρόμους για να ανέβουν τα φορτηγά που θα τις μεταφέρουν μέχρι τις βουνοκορφές, δρόμους σύνδεσης των ανεμογεννητριών, τεράστιες τσιμεντένιες εξέδρες πάνω στις οποίες θα στερεωθούν, δίκτυο μεταφοράς του παραγόμενου ρεύματος με στύλους και ό, τι άλλο….

Το φυσικό τοπίο θα αλλάξει ριζικά και οριστικά και η αλλοίωση θα είναι μη αναστρέψιμη. Βέβαια θα μπορούσε κάποιος να πει ότι πρόκειται για πρόοδο, για ανάπτυξη του τόπου. Είναι όμως έτσι πραγματικά; Τι επιπτώσεις θα έχει η εγκατάσταση τόσων ανεμογεννητριών στις υπόλοιπες παραγωγικές δραστηριότητες του τόπου;

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Ασχολούμαι με τον πρωτογενή τομέα εδώ και πολλά χρόνια: έχω μια μονάδα βιολογικής εκτροφής χοίρων και παράλληλα έχω προχωρήσει στην παραγωγή κρέατος και στη μεταποίηση σε αλλαντικά και στην τυποποίησή τους, δημιουργώντας από το μηδέν προϊόντα ποιοτικά και επώνυμα, με δηλωμένη την τοπική τους προέλευση. Καθώς η χοιροτροφία, άσχετα αν είναι βιολογική ή όχι, θεωρείται οχλούσα δραστηριότητα κατόρθωσα με μεγάλη δυσκολία να βρω χώρο εγκατάστασης στην περιοχή της Λαμπινής.

Το 2007 αγόρασα δύο αγροτεμάχια για τα οποία το Δασαρχείο εξέδωσε απόφαση ότι δεν είναι δασικά, έκανα τα συμβόλαια, πλήρωσα τους φόρους που προβλέπει το κράτος και κατάφερα να πάρω την άδεια λειτουργίας από το Δήμο Λάμπης το 2008.

Το 2014 έρχεται η απόφαση του υπουργού ΠΕΚΑ που δίνει το δικαίωμα στη γαλλική εταιρεία και τους έλληνες συνεργάτες της να τοποθετήσει 5 ανεμογεννήτριες στο χωράφι μου, στο χώρο της μονάδας που εξασφαλίζει το εισόδημα με το οποίο συντηρώ την οικογένειά μου, πληρώνω τους φόρους μου και συμμετέχω σ’ αυτό που λένε πρωτογενή παραγωγή και που υποτίθεται ότι στηρίζει το κράτος.

Κανείς δεν με ρώτησε αν θέλω και αν επιτρέπω να εγκατασταθούν οι ανεμογεννήτριες στην περιουσία μου, ούτε ο υπουργός που υπέγραψε την απόφαση έλαβε υπόψη του ότι στο χώρο υπάρχουν νόμιμα υφιστάμενες δραστηριότητες για τις οποίες το ίδιο κράτος έχει εκδώσει άδεια λειτουργίας.

Αντίστοιχα οι υπόλοιπες 6 ανεμογεννήτριες που προβλέπονται για τη Λαμπινή τοποθετούνται σε ιδιόκτητα χωράφια κατοίκων της Λαμπινής και των Καρινών και το ίδιο συμβαίνει και με τις 48 ανεμογεννήτριες που η ίδια εταιρεία τοποθετεί στην Καλή Συκιά.

Ενδεικτικό του τρόπου που λαμβάνονται αποφάσεις που θα έχουν τόσο καταστρεπτικές συνέπειες είναι ότι ο υπουργός που ενέκρινε το έργο επέλεξε να μη λάβει υπόψη τη γνωμοδότηση της Περιφέρειας Κρήτης που ήταν αρνητική στην εγκατάσταση των ανεμογενητριών στη Σπίνα και την Καλή Συκιά σε ζώνες προστασίας του γυπαετού και στη Λαμπινή λόγω της επίδρασης σε αδειοδοτημένες χρήσεις του πρωτογενή τομέα (κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις).

Πρόκειται στην ουσία για αναγκαστική παραχώρηση της γης των πολιτών στις μεγάλες εταιρείες με την ευλογία του ελληνικού κράτους που με βάση το νόμο που ψήφισε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας τις βαφτίζει «εθνικής σημασίας» και τις προτάσσει έναντι όλων των άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων και τις κατατάσσει πάνω από το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ιδιοκτησία.

Όλα αυτά τα φαραωνικά έργα που οραματίζονται οι διάφοροι μεγαλόσχημοι με μόνο γνώμονα την τσέπη και το συμφέρον τους καταστρέφουν όχι μόνο τη δική μου επιχείρηση αλλά και όλο το παραγωγικό σύστημα της περιοχής μας που όπως όλοι ξέρουμε βασίζεται σε δύο πυλώνες: στην πρωτογενή παραγωγή και τον τουρισμό. Αν όμως εκδιώξουμε την κτηνοτροφία και γενικά τη γεωργική παραγωγή και παράλληλα διαλύσουμε το φυσικό περιβάλλον που είναι συστατικό στοιχείο του τουρισμού μας, τότε τι θα μείνει;

Η κυβέρνηση σήμερα τολμά αυτά που ούτε επί τουρκοκρατίας δεν έγιναν στην Κρήτη. Και αύριο με βάση τους νόμους που ψήφισε η Βουλή οποιοσδήποτε θέλει να κάνει «μεγάλες επενδύσεις», οπουδήποτε, θα μπορεί να τις εγκαταστήσει χωρίς να ρωτήσει κανέναν και χωρίς να λάβει υπόψη οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Η χώρα ουσιαστικά βρίσκεται υπό κατοχή και ούτε οι πολίτες ούτε οι τοπικές κοινωνίες έχουν δικαίωμα στη γη τους και λόγο στη χρήση του εδάφους, του αέρα ή του ήλιου. Ενδεικτικό είναι ότι οι Δήμοι Αγίου Βασιλείου και Αμαρίου στην περιοχή των οποίων προβλέπεται να κατασκευαστούν 35 ακόμη τέτοιες επενδύσεις δεν έχουν ούτε καν γνωμοδοτήσει, ούτε προβλέπεται από τη διαδικασία αδειοδότησης να ερωτηθούν.

Είναι επιτακτική ανάγκη να αντισταθούμε, όχι μόνο εμείς που θιγόμαστε άμεσα αλλά όλοι. Γιατί όταν καίγεται το σπίτι του γείτονά σου, σίγουρα θα καεί και το δικό σου. Η αρχή θα γίνει με την πορεία από τον Άγιο Βασίλη στο Ρέθυμνο στις 15 του Οκτώβρη. Ας είμαστε όλοι εκεί. Γιατί αν δεν αντισταθούμε δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στα βουνά μας. Γιατί για το έγκλημα που συντελείται σήμερα, θα πρέπει αύριο όλοι να λογοδοτήσουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας.

• Όπως έκαναν οι πρόγονοι και οι γονείς μας δεν θα αφήσουμε κανέναν να πατήσει την Κρήτη και την καταστρέψει.
• Λέμε όχι στις ανεμογεννήτριες στα βουνά μας.
• Λέμε όχι στους νόμους που παίρνουν τη γη μας και τη χαρίζουν στους επενδυτές/κατακτητές.
• Σηκώνουμε κεφάλι και αντιστεκόμαστε στην ισοπέδωση των βουνών μας και στην ισοπέδωση της ζωής μας.

Του Μιχάλη Βαβουράκη
Μηχανολόγου Μηχανικού – Βιοπαραγωγού